TEDxBangkok : little things mingle สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่า TED
เป็นครั้งแรกของผมที่ได้ฟัง TEDx แบบสดๆ สมัครเข้ามาเพราะอยากรู้ว่า เอ้อพอมาดูของจริงมันจะรู้สึกต่างจากออกไปจริงๆ ตั้งแต่การได้นั่งแนบชิดติดขอบเวที (คนไทยยังคงเป็นนักเรียนแถวหลังอยู่ไม่น้อย) นั่งไกลสุดเกือบถึงแถวหลัง การได้ mingle กับผู้คนแปลกหน้ามากมาย (ต้องใช้ความพยายามเล็กน้อย) จนไปถึงกิจกรรมด้านนอกเวที ที่ทำให้ช่วงเวลารอค่อยนั้นสั้นลง จบลงด้วย Concert ที่ผมไม่ได้ฟัง เพราะคุยกันออกรสจนจบงาน เดี๋ยวขอไล่ Speaker แต่ละคนก่อนละกันครับ
ข้อจำกัด x การศึกษา โดยครูมะนาว ศุภวัจน์ พรมตัน
คำแรกที่เปิดประเด็นขึ้นมา จากความท้อแท้ของข้อจำกัดในวงการศึกษาคือ "เรายอมแพ้กันง่ายเกินไปหรือเปล่า" งบประมาณที่น้อย ไม้บรรทัดที่เยอะ และในยุคที่ เด็กสนใจมือถือมากกว่าหนังสือ ครูสมัยนี้ก็คงเอือมระอาไปตามๆกัน แต่ไม่ใช่กับครูมะนาว สำหรับผมคิดว่าครูมะนาวได้ทำในสิ่งที่ตนเองอยากทำ ด้วยทรัพยากรที่มี โดยวิธีการง่ายๆ เพื่อสร้างบทเรียนให้กับเด็ก 200 ชีวิตในโรงเรียนถามว่าตื่นเต้นไหม สำหรับผมไม่นะ คงเพราะเป็นครูอยู่แล้ว และเราก็พยายามทำอะไรแบบนี้ตลอด เพียงแต่ไม่เคยนำมาเล่าให้ใครฟังเป็นเรื่องเป็นราวนัก mingle ของครูมะนาวสำหรับผมจึงเป็นเรื่อง การเล่าเรื่องมากว่า ย้อนกลับมาที่ประเด็นของครูมะนาว ผมคิดว่ามันคือสิ่งที่โรงเรียน ครู ผู้ปกครอง หรือผู้มีส่วนได้เสียกับการศึกษาควรจะทำ และเปลี่ยนกรอบความคิดได้แล้ว ผมอยากเห็นสิ่งที่ครูมะนาวทำ เป็นเรื่องปกติสำหรับโรงเรียนไทย ครูมะนาวได้พิสูจน์แล้วว่างบไม่ใช่ปัญหาใหญ่ ถ้าคุณสร้างสรรค์ซักหน่อย เงินก็ไม่ต้องใช้สักบาท แล้วก็ดึงสิ่งที่เด็กสนใจให้เขาเข้ากับบทเรียน
อยากให้ครูไทยทุกคนได้ดู Talk นี้ และเปลี่ยนกรอบความคิดของตัวเอง เพื่อนักเรียน และตัวครูเองที่จะมีการสอนที่สนุกมากยิ่งขึ้น นักเรียนรักครูมากขึ้น
กล้องถ่ายรูป x การอนุรักษ์ โดยชิน ศิรชัย อรุณรักษ์ติชัย
ผมเคยเจอชินครั้งหนึ่งที่งาน One shot One Minute ครั้งนั้นผมรู้สึกได้ถึงความไม่ยกตัวสูงกว่าใคร เขาเล่าทุกอย่างอย่างที่เขาทำ พอถามคำถามท้ายงานก็พบว่าผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ และเชื่อว่าเป็น Idol ของเด็กมหิดล หลายๆคนแน่นอน ชินเป็นคนทุ่มเทกับงานวิจัยกับการถ่ายรูปมาก จนได้ตีพิมพ์ใน National Geographicครั้งนี้กับการเลือกรูปภาพมาเป็นอย่างดี และเวลาที่จำกัด ชิดได้พยายามที่จะให้พวกเราได้ฉุดคิดถึงปัญหาที่ไม่ได้ไกลตัวเอา และสิ่งที่เราทุกคนทำได้ แม้เพียงเล็กน้อย ก็ช่วยสร้างความเปลี่ยนแปลงได้ รูปถ่ายแต่ละรูปกระแทกใจไม่น้อย ชินเคยบอกผมว่าภาพถ่ายที่ดี คือภาพถ่ายที่บอกเล่าเรื่องราว และสร้างความเปลี่ยนแปลงในสังคม งานถ่ายของชินเป็นงานที่ดี
ขอนอกเรื่องจากงานนี้อีกหน่อยนะครับ พูดถึงความทุ่มเทในงานของชินมากแค่ไหน ชินเคยเล่าให้ฟังว่า เขาทำวิจัยฉลามในทะเลไทย ซึ่งลดลงเหลือ 10% จากการใช้อวนจับปลา และส่งออก เมื่อทำวิจัยแล้วก็ต้องวางแผนที่จะเก็บภาพมาบอกเล่าสังคม เขาเอาเลือดปลามาราดกล้อง ราดตัว แล้วลงไปในน้ำหลายวัน เพื่อที่จะล่อปลาฉลาม แต่สุดท้ายก็ไม่เจอ หรือบางครั้งต้องการถ่ายภาพไข่ของปะการังซึ่งจะใช้เวลา 1 ชั่วโมงต่อปี เป็นช่วงเวลาที่พิเศษมากและไม่ได้หาได้ง่าย
mingle ของชินต่อผมคือ การต้องหาความรู้และพัฒนาการถ่ายภาพของตัวเอง เพื่อบอกเล่าเรื่องราวให้กับสังคมได้ดีขึ้น ผมเห็นด้วย เดี๋ยวนี้คนเราไวขึ้น เราอ่านน้อยลง รูปภาพจึงเข้าถึงและดึงดูดพวกเขาได้มากกว่า
รถเมล์ x ช่วยด้วย โดย แวน วรินทธิ์ สุขสบาย
ผมว่าอันนี้หละ little things mingle จริงๆ แวนเป็นคนที่หลงไหลในรถเมย์ ตั้งแต่เด็ก และเขารักรถเมย์มาก รถเมย์เข้าถึงมากกว่ารถไฟฟ้า และถูกกว่าแต่คนก็เลือกที่จะอยู่และทำงานใกล้รถไฟฟ้า เราสามารถเปลี่ยนเล็กๆ เพื่อให้การเดินทางด้วยรถเมล์ดีขึ้นmingle ของผมจริงๆ ไม่ได้อยู่ที่รถเมล์ หากแต่อยู่ที่ความอยากให้เด็กไทยมีความหลงไหล ในแบบของตัวเอง ผมนึกย้อนกลับไปตอนที่ตัวเองเป็นเด็ก แล้วเกิดหลงไหลรถเมล์ เหมือนแวน ผมเอาไปบอกเรื่องนี้กับเพื่อน และครู คิดดูว่าจะเป็นอย่างไร ผมว่าความฝันผมคงถูกเก็บพับ จากการ Bully ของเพื่อน "อยากเป็นกระเป๋ารถเมล์หรอหวะ" อะไรประมาณนี้ ผมรู้สึกถึงความธรรมดาที่ยิ่งใหญ่ อะไรเป็นสิ่งที่ทำให้แวนยังมีความหลงไหล และคงรักษามันได้จนโต
เพราะความหลงไหลของเด็กหนึ่งคน ที่ยาวนานมากพอ ผมเชื่อว่าเขาจะสร้างความเปลี่ยนแปลงได้แน่นอน อย่างเช่นแวน
ความหมกมุ่น x (ไร้) สาระ โดย ฉิ่ง วินัย ฉัยรักษ์พงศ์
จริงๆผมเข้าไปฟังไม่ทัน มัวแต่เม้าอยู่ข้างนอกตอนเบลค เลยได้ดูสดจากจอนอกห้องแทน mingle อย่างหนึ่งที่ผม รู้สึกอยากไปบอกเด็กๆ เลยว่าเออความไร้สาระ เป็นสิ่งจำเป็น แต่เราต้องยอมรับว่า ความไร้สาระ ไม่ใช่ทุกอันจะสร้างความเปลี่ยนแปลงได้ แค่ให้มีมันมากเข้าไว้ เราจะได้มีโอกาสทำสำเร็จมากขึ้นก่อนเข้ามาในห้องช่วงเบรคบ่าย ผมก็นั่งคุยกับพ่อโก้ เรื่องการทำให้เด็กไทยรักวิทยาศาสตร์ มันสำคัญแค่ไหน พ่อโก้บอกว่า เราอาจจะมีนักวิทยาศาสตร์รางวัลโนเบลไปแล้ว ถ้าเราไม่ทำลายความคิดสร้างสรรค์ของเด็ก คนคิดนี้ไร้สาระ เพราะอะไรใหม่ๆ ก็ต้องการความคิดบ้าๆ ทั้งนั้นหละ ยิ่งมีมาก โอกาสที่จะเกิดสิ่งดีๆ มันก็จะมากขึ้น
ฉิ่งบอกว่า มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตชนิดเดียวบนโลก ที่สามารถคิดไร้สาระได้ และนั้นย่อมหมายความว่า ความไร้สาระเป็นสิ่งมีค่าและจำเป็นของมนุษย์ใช่ไหม ผมคิด มันกลับความคิด และมุมมองเกี่ยวกับความไร้สาระของผมไปโดยสิ้นเชิงเลยทีเดียว ผมกระหายแล้วกับความไร้สาระ
วิทยาศาสตร์ x การลงทุน โดย อิ๊ก ดร.สารินทร์ ภูมิรัตน
ผมเคยมีพี่ที่รู้จักกันจบสาขาฟิสิกส์จากมหาลัยชื่อดัง แล้วกลับมาเป็นเจ้าของบริษัทของครอบครัว เล่าถึงความคับข้องใจเล็กๆ ว่าการจบวิทยาศาสตร์มา ก็อยากให้คนเหล่านี้ทำงานเป็นนักวิจัยในไทย แต่ปัจจุบันคนเหล่านี้ไปเป็นตัวเตอร์ ไม่ก็ไปทำวิจัยให้กับประเทศอื่นซึ่งน่าเสียดายยิ่งนักผมว่า Talk นี้เป็นจุดเริ่มตนของความหวังที่ว่า เมืองไทยจะไม่สมองไหล เมืองไทยจะกลายเป็น innovation hub ในเอเชียได้ งานวิจัยกระดูกที่สร้างขึ้นมาจาก STEM Cells กำลังเป็นที่ต้องการ
กฎหมาย x ชีวิตจริง โดย เป๋า ยิ่งชีพ อัชณานนท์
ผมชอบการเปิดตัวของเป๋า เขาเริ่มด้วยการชี้ให้ทุกคนเห็นว่าพวกเรา ก็ทำผิดกฎหมายเช่นกัน ไม่ว่าจะแบบชัดเจนกับการขับรถเร็วเกินกำหนด การทานข้าวต้มหลังเที่ยงคืน หรือ การพูดภาษาอื่นผ่านเครื่องขยายเสียง เป็นเรื่องที่น่าตกใจ และปวดหัวสำหรับประชาชน และคนธรรมดาอย่างผมอยู่ไม่น้อย ที่กฎหมายเกือบครึ่งหนึ่ง เกิดจากผู้มีอำนาจร่างขึ้นมา แล้วไม่ได้ปรับเปลี่ยนแก้ไข ให้ทันกับยุคสมัยปัจจุบันบนโลกที่ทุกอย่าง ดูเหมือนจะไวขึ้น เราเห็นคนทำผิดกฎหมายออกข่าว เรารู้สึกอย่างไรบ้าง หนึ่ง เออเขาทำผิดเขาก็โดนจับ สอง เออเราก็ทำผิดเรื่องแบบนี้เหมือนกัน กฎหมายประกาศใช้กับทุกคน ที่มีความหลากหลายมากขนาดนี้ ยังไงก็จะมีคนที่ไม่สามารถทำตามกฎหมายบางข้อได้ ตัวเราเองก็มีกฎหมายบางข้อที่ทำตามไม่ได้ด้วยเช่นกัน
ผมนึกไปถึงงานพูดของ ดร.สมเกียรติ ตั้งกิจวานิชย์ ในวันครบรอบอะไรซักอย่างไม่แน่ใจ เกี่ยวกับประชาธิปไตย เขาบอกว่ายังไงซะ ก็จะไม่มีจุดตรงกลางของกฎหมาย ที่ทำให้ทุกคนพอใจได้ ถ้าเราปรับตามคำเรียกร้องของคนกลุ่มหนึ่ง ก็จะมีคนอีกกลุ่มหนึ่งเสียประโยชน์ และลุกขึ้นมาเรียกร้องบ้าง (ดร.สมเกียรติ อธิบายด้วยการเลือกไอศกรีมของเด็กสามคน)
ปาร์ตี้ x ธรรมะ โดย โน้ต พงษ์สรวง คุณประสพ
ผมชอบความยอมรับ และสื่อสารออกมาอย่างเปิดเผยของ โน้ต ว่าแต่ก่อนเขาเคยคิดอย่างไร เคยเมินต่อคนธรรมดา และเข้าหารับงานเฉพาะคนดัง เคยไปอยู่ในจุดสูงสุด ที่ต่างชาติต้องมาติดต่อ เป็นคนกลางไปหาคนดังในสังคม เคยอยู่ในจุดสูงสุดของ Ego และก็ตกต่ำลง พร้อมความคิดที่ไม่ยอมรับ ว่ามันเป็นเพราะตัวเอง จนพบว่าตัวเองสูญเสียการอยากพัฒนาตัวเองไป ในวันที่ทุกอย่างมาวางให้ถึงมือแล้ว ก็นั้นหละผมว่าฟังแล้วสนุกดีนะ Talk นี้หยินหยางประสาน x วิทยายุทธ โดย ติ๊ก นายอุดมศิลป์ เหมสถาปัตย์
พึ่งเข้าใจการรําไทเก๊กก็ TED นี้หละ พอรู้จักแล้วมันว๊าวมากๆเลย เพราะผมก็เป็นคนที่พยายามฝึกจิตตัวเอง เท่าที่เราจะพอทำได้ เหมือนเจอหนึ่งวิธีที่น่าจะไปเรียนรู้เอาไว้ และพอรู้มากกว่านั้นอีกว่า เป็นศิลปะป้องกันตัวแบบใช้แรงคนอื่น ที่มีความละเอียดออ่อนถึงเพียงนี้ ยิ่งกว่าวิปัสสนาใดๆ ที่ผมเคยฝึกมาเสียอีก ก็เริ่มมองอากง อาม่าที่สวนลุมพินี เปลี่ยนไปคิดว่าจะแวะไปเข้าร่วมด้วยซักครั้งหนึ่ง แต่ขอไปเข้าคอสยิงธนูก่อนนะ
ถือเป็นการ mingle ไปพร้อมๆกับผ่อนคลายหลังทานข้าวเที่ยวที่ดีเลยหละ
ลิเก x ดราม่า โดย โอ๋ สุกัญญา สมไพบูลย์
เป็นอีก Talk ที่ฟังสนุกมากตั้งแต่ต้นจนจบ ขนาดว่าผมเกลียดละครน้ำเน่านะเนี่ย โอ๋มาพูดถึง Pattern ของละครไทย ที่มีพระเอก นางเอก พระรอง นางร้าย และคนใช้ ยังไงซะละครไทยก็ใช้เรื่องราวตามนี้ และมันขายให้กับคนไทยได้
ชอบสัญลักษณ์ที่โอ๋ เลือกมาใช้ในการอธิบาย ด้านแต่ละด้านของคนเรา เหมือนเชือกเส้นหนึ่ง มีทั้งด้านดีและไม่ดี เราอาจจะมีด้านดีมากหน่อย เลยไม่ได้แสดงด้านที่ไม่ดีออกมา แต่นั้นก็ไม่ได้แปลว่าเราดีสมบูรณ์แบบ เก็บด้านไม่ดีไว้คอยเข้าใจคนอื่น ในวันที่เขาพลาด
จักรกล x มนุษย์ โดย ต้า วิโรจน์ จิรพัฒนกุล
ผมเคยรู้จักต้า เมื่อหลายเดือนก่อน ตอนที่กำลังจะหาที่ฝึกงานตอนปิดเทอม เพื่อที่จะเตรียมตัวให้พร้อมกับโลกใหม่หลังจบโครงการ Teach for Thailand ตอนนั้นผมก็พยายามที่จะมองภาพของ Data Sci ให้ออกมากขึ้น ดูว่ามันจะไปเกี่ยวกับการศึกษาได้อย่างไร และวันนี้ได้เจออีกครั้งในมุมมองใหม่ ที่หลายคนในสังคม กังวลถึงการเข้ามาแทนที่ของ AI
โลกเปลี่ยนไปไวมาก ผมจะได้ว่าเรื่องของคนอ่านฟิล์มเอ็กเซอร์เลย์ พึ่งผ่านไปสองปีเอง เรื่องมีอยู่ว่า โลกเราเชื่อมถึงกันมากขึ้น หมอในอเมริกาเริ่มที่จะแยกงานบางอย่าง ไปให้คนในประเทศที่ค่าแรงถูกกว่าทำ(Outsourcing) นั้นคือการอ่านฟิล์มเอ็กเซอร์เลย์ มีการส่งงานต่อให้กับหมอในอินเดีย ที่ค่าแรงถูกกว่าทำ อาชีพนี้ใช้เวลาเรียนและฝึกฝน 5 ปีถูกแทนที่ด้วยคนชาติอื่นไปอย่างหน้าตาเฉย ผ่านมาสู่ปัจจุบัน เรื่องจริงร้ายกว่าในละคร คอมพิวเตอร์เข้ามาทำงานแทนที่โดยส่วนใหญ่ได้แล้ว เราเอาฟิล์มเก่าๆ และผลวิเคราะห์ ให้คอมพิวเตอร์เรียนรู้(Machine Learning) ใช้เวลาเพียงหนึ่งวันคอมพิวเตอร์ก็สามารถอ่านฟิล์มได้แล้ว
นั้นคือสิ่งที่พวกเราต่างตื่นตระหนก และกลัวกันว่า AI จะเข้ามาแทนมนุษย์ ต้า ให้เราทบทวนกับสิ่งนี้อีกครั้งหนึ่ง ถ้าหากมีโรคใหม่ๆ ฟิล์มก็ยังต้องใช้คนวิเคราะห์อยู่ เราก็มีคอมพิวเตอร์ช่วยคนไง ให้ทำงานได้ไวขึ้น ส่วนคนขับรถบรรทุก ทุกวันนี้มีรถที่ขับได้เองแล้ว แต่ก็ต้องใช้คนอยู่ในการทำความเข้าใจลูกค้า การซ้อมรถหากเสียหาย แค่ให้ AI ช่วยให้เขามีเวลาพักระหว่างขับรถได้มากขึ้น ปลอดภัยขึ้นไง เป็นมุมมองหนึ่งที่ผมไม่ได้คิดถึงนัก ว่าคนจะอยู่ร่วมกับ AI อย่างไร
วิทยุ x ความรัก โดย อ้อย นภาพร ไตรวิทย์วารีกุล
คนเราในปัจจุบันฟังกันน้อยลง ต่างคนต่างพูดเรื่องของตัวเอง เราต้องการคนรับฟังมากขึ้น จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ Club Friday มีคนโทรเข้ามาตลอดไม่ขาดสาย ตอนแรก อ้อย ก็คิดว่าเรื่องความรักจะเบาไปไหม สำหรับเวทีนี้ แต่พอมาดูสถิติ การฆ่าตัวตายของคนไทย พบว่าสูงเป็นอันดับสามของโรค และด้วยสาเหตุหลักคือ ความรัก ประกอบกับเป็นประเทศในอันดับต้น ในเรื่องของการนอกใจ ซึ่งมีอัตราส่วนของชายและหญิงไม่แตกต่างกัน
ถ้าเทปออกมาอยากให้ไปฟัง มีหลายคนบอกว่าจบ Talk นี้แล้ว ไม่รู้ทำไมมีมีดปักเต็มตัวไปหมด ทั้งที่นั่งอยู่เฉยๆ แท้ๆ ชอบคำคมคำนี้สำหรับคนโสต เป็นโสต คลายเหงา ดีกว่าคลายเศร้า
การทดลอง x จานดาวเทียม โดย กร ชลากรณ์ ปัญญาโฉม
Internet จะเข้ามาแทน TV จริงหรือ? เป็นคำถามจากข้อคิดเห็นของคนในสังคมไทย พูดถึงประเด็นนี้กัน กรจึงเริ่มพิสูจน์ข้อคิดเห็นนี้ ด้วยการทดลองหาข้อเท็จจริง สุดท้ายแล้วยังไงซะคนส่วนใหญ่ของประเทศ ก็ยังดูทีวี แต่เพียง Internet จะเป็นตัวช่วยเร่งปฏิกริยาให้เร็วขึ้น ให้คนรู้จักรายการเร็วขึ้น เพิ่มยอดคนดูได้มากขึ้น อย่างรายการ The mask singer หลายคนที่เล่น Social รู้จักผ่านในนั้น แล้วก็มานั่งรอดูใน TV และคนส่วนใหญ่ที่ใช้ Internet จะใช้ระบบเติมเงิน ซึ่งจำกัดการใช้งาน TV ก็ยังคงเป็นสิ่งจำเป็น
ข้อมูลสำคัญ ผมว่าในยุคนี้เราเชื่อสัญชาติญาณไม่ได้เลย ยิ่งผมเป็นครูคณิตศาสตร์ จะรู้ว่าคนเราไม่มีสัญชาติญาณ เรื่องสถิติ และความน่าจะเป็นเอาเสียเลย เรามันจะเลือกผิดอยู่บ่อยครั้ง เราคาดการณ์โอกาส ต่างกับความเป็นจริงไปคนละทิศคนละทาง มันคงเป็นเพราะอารมณ์ ผมชอบ Talk นี้นะดูเป็น Fact ใหม่ๆน่าตื่นเต้นดี
แตกต่าง x หนึ่งเดียว โดย อิบราฮิม โชคชัย วงษ์ตานี
ในภาพของผมตลอดมาหลายปีมานี้ อิสลาม = ความอบอุ่น เคยมีการเดินทางอยู่ครั้งหนึ่งในมาเลเซีย ทำให้ ไม่มีสิ่งใดเปลี่ยนแปลงความหมายนี้ได้ จนถึงวันนี้ และครั้งนี้ก็เช่นกัน อิสลาม = ความอบอุ่น
อัสรามาเลกุม หรือการสวัสดีในอิสราม อิบราฮิม ถามกับทุกคนใน Hall นี้ว่า คำว่าสวัสดี ในไทยนั้นหมายความว่าอะไร สวัสดี = ขอความดีงานจงมีแก่ท่าน และให้จับมือเพื่อบอกว่าเจอกันด้วยดี และจากกันไปด้วยดี
การตายของคนหนึ่งคนเป็นจุดจบ? พ่อตาย ปล่อยให้เกิดหญิงม่าย และเด็กที่ขาดพ่อ เด็กคนนั้นอาจจะเติบโตขึ้นมาเป็นหมอที่ดีในสังคม แต่เราก็สูญเสียโอกาสนั้นไปแล้ว การตายไม่ใช่จุดจบ แต่เป็นปัญหาที่ตามมาอีกมากมาย
ปัญหาการก่อการร้ายในภาคใต้ไม่ได้ลดลงเลย อิบราฮิม นำเสนอข้อมูล ความถี่ของการก่อการร้ายใน หนึ่งเดือน พบว่าเฉลี่ยแล้วมีประมาณ 150+ ครั้ง(ผมจำตัวเลขไม่ได้) ซึ่งในบางเดือนมีมากถึง 450 ครั้งเลยทีเดียว หมายความว่า เรากินข้าวหนึ่งมื้อ มีเหตุร้ายเกิดขึ้น 3 ครั้ง เรารู้สึกเหมือนว่าข่าวน้อยลง แต่ปัญหาก็ยังคงอยู่ในพื้นที่
จบด้วยคำถามสุดท้าย อิบราฮิม ถามกับทุกคนว่า อะไรกันที่เชื่อมโยงทุกคนเข้าถึงกัน "เราเชื่อมโยงกับคนผ่านลมหายใจ" ลมหายใจออกของคนภาคใต้ เป็นลมหายใจเข้าของคนกรุงเทพ
บ้าน x นาฬิกาทราย โดย พาย ภาริอร วัชรศิริ
คงจะไม่ครบถ้าจะมีเรื่องนี้เป็นส่วนเติมเต็มใน TED ผมชอบคำตอบของแม่พาย ตอนที่พายถามว่าทำไมแม่ยังมีความสุขมากขนาดนี้ ทั้งที่ตัวเองก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว รอไปฟังเองนะครับ
เพลงร็อค x สังคมสว. by The Charapaabs
คนแก่ก็มีความฝัน คนแก่ก็เคยเป็นเด็ก คนแก่สามารถทำในสิ่งต่างๆได้ไม่ต่างจากเรา ไม่นานก็มีคุณลุงคนหนึ่ง ออกมาเต้นอย่างพริ้วมาก จนเด็กอย่างผมถึงกับอายไปเลยทีเดียว คำว่าชราภาพ สำหรับพวกเขา คงหมายถึง ความแก่แต่รูปลักษณ์ ความฝันยังคงเป็นเด็กเสมอ เห็นพวกพี่แล้วมันมีไฟหวะ :)
ขอบคุณทีมงานทุกคนเลยที่จัดงานนี้ขึ้น ทีมงานไม่ได้เข้าไปฟังด้วยหละ และรู้จากเพื่อนๆ ว่าหลายคนทำงานหนักมากก่อนวันงาน แทบจะไม่ได้นอนกัน แต่ผมก็เห็นประกายตาที่เปี่ยมไปด้วยพลังจากทีมงานทุกคน แล้วเจอกันใหม่ปีหน้า หวังว่าจะได้เป็นอาสาด้วยคนนะครับ
ถ้าล่องหนได้หนึ่งวันจะขี่มอเตอร์ไซค์ลงใต้ พร้อมกับชุดว่ายน้ำ หนังสือ กล้องถ่ายรูป ไปอยู่กับหมู่บ้านชาวประมงพื้นเมือง แล้วแอบขึ้นเรือติดไปด้วย และนั่งคุยกับเขาจนหมดวัน คงเป็นความหมายของทะเลที่ผมตามหาอยู่หละมั้งนะ
