ที่ผ่านมานักเรียน เรียนแบบซักพักครูก็จะเฉลยโจทย์ตลอด ไม่ว่าโจทย์ง่ายหรือโจทย์ยาก แต่วันนี้เป็นเรื่องที่เรียนไปแล้วทั้งหมด เป็นการฝึกฝนทักษะ เพราะคณิตศาสตร์เรียนอย่างเดียวไม่ได้ ต้องมีการฝึกฝนให้เกิดทักษะ
ผมแบ่งโจทย์ออกเป็น 3 ระดับด้วยกัน
1) ระดับเบสิค(สีดำ) มีจำนวนข้อ 3 ข้อ ถ้าทำได้ผมจะให้ 1 ดาวเป็นคะแนนเก็บ
2) ระดับปานกลาง(สีน้ำเงิน) มีจำนวน 2 ข้อ ถ้าทำได้ผมจะให้ 2 ดาวเป็นคะแนนเก็บ
3) ระดับยาก(สีแดง) มีจำนวน 1 ข้อ ถ้าทำได้ผมจะให้ 3 ดาวเป็นคะแนนเก็บ
และกำชับนักเรียนทุกคนว่าอย่าลอกกันเพราะถ้าลอกกันผมจะไม่ให้คะแนนเลย
ผลที่เกิดขึ้นหลังจากใช้วิธีนี้คือ นักเรียนจะสับสนเล็กน้อย ว่าตกลงต้องทำข้อไหนกันแน่ ให้เขียนคำสั่งไว้บนกระดานให้ชัดเจน เพื่อนักเรียนคนใดยังงงอยู่
นักเรียนบางคนที่พื้นฐานความรู้ไม่แน่น อยากกระโดดขึ้นมาทำข้อระดับยากเลย เพราะเห็นว่าทำข้อเดียวเอง คะแนนเยอะกว่าตั้งเยอะ ซึ่งเขาจะเข้ามาให้เราสอน แต่พื้นฐานเขาไม่แน่นถ้าเราสอนก็จะเสียเวลา ทั้งเราและเขาไปเปล่าๆ จึงต้องย้ำให้นักเรียนไปทำข้อง่ายให้ได้เสียก่อน ห้องที่พื้นฐานดีเราจะเดินดูช่วยได้หมดทุกคน แต่ถ้าห้องไหนพื้นฐานยังไม่ถึงระดับที่ดีนัก จะเก็บไม่หมด และจะเหนื่อยมากๆ
สิ่งที่ควรจะทำมากๆเลยคือ เตรียมสื่อข้อมูลที่จะให้นักเรียนดูติดไว้รอบห้อง ให้ข้อมูลที่เพียงพอต่อการทำโจทย์ทุกระดับความยาก และควรจะหาวิธีการผ่อนแรงของครูให้ได้มากที่สุด วิธีเพื่อนช่วยเพื่อน ฯลฯ ตรวจสอบโจทย์ทุกข้อว่าง่ายหรือยากจริงตามระดับ วันนี้ผมไม่ได้เช็คให้ดีมีข้อที่เป็นคำตอบติดลบ ในระดับง่ายด้วย
หลังจากนี้การบ้านจะเก็บคะแนนให้นักเรียนเห็นผลทันที
วันนี้มาทดสอบฝีมือการวาดรูปกันหน่อย ในวิชาพฤษศาสตร์ครูก็ต้องวาดรูปไปกับนักเรียนด้วยนะ ผมวาดไปสองต้นไม่รู้เหมือนไหม ต้นมะเขือกับต้นอัญชัน
แต่บางบ้านของนักเรียนเล็กกว่าห้องนอนผมซะอีก อยู่ในที่มืดๆอับๆในห้องแถว อยู่กัน 4 คน ผมคิดว่าถ้าเป็นตัวเราเองเราจะอยู่ได้ไหมในสภาพแบบนี้ มันทำให้ผมมองนักเรียนที่ร่าเริงคนนี้ใหม่ไปเลย มันเป็นความเมตตาปนสงสารเล็กๆ
ออกไปหน้าซอยเจอร้านเกมในตำนานที่เด็กๆมาเล่นกัน มีนักเรียนแฉมาว่า วันหยุดเพื่อนๆจะมาเล่นตั้งแต่เที่ยงกลับอีกที 4 ทุ่ม
แม่เจ้า! ทำได้ไง แล้วเอาเงินที่ไหนมาเล่น ลูกเอ้ยถ้าเอาเงินตรงนี้เก็บออมไว้ซื้อคอมได้ไปนานแล้ว
คงจริงอย่างที่ว่าเด็ก ม.1 มักจะมองผลกระทบได้ไม่ไกลนัก
นักเรียนหลายคนมักบอกกับผมว่าพวกเขาอยู่แถวหมู่บ้านเอื้ออาทร จากคำนี้ภาพในใจผมมองไว้ว่าน่าจะแย่หน่อย แต่พอไปถึงผมว่าโอเคเลยนะครับ ถึงห้องอาจจะไม่ใหญ่มาก แต่สิ่งอำนวยความสะดวกโดยรอบถือว่าโอเค และก็มีคุณครูโรงเรียนอยู่ที่นี้ด้วย
นักเรียนแบบเงิบมาก เพราะไม่คิดว่าครูจะมาถึงแถวนี้ 555
กลับมาเล่นบาส หมดแรงวันนี้ ไม่ได้หมดแรงเพราะสอนเลยหมดแรงเพราะวิ่งแข่งกับนักเรียน เฮ้ยยังไม่ได้เตรียมการสอนเลย = =
No comments:
Post a Comment