TFT diary day 38: Begin again and again

     สัปดาห์สุดท้ายของปีนี้แล้ว เวลาผ่านไปไวมากๆๆๆๆๆ ถึงมากที่สุด สองเดือนเหมือนเป็นเพียงแค่กระพริบตา ส่งท้ายปีด้วยการไม่มีเสียเลย กิจกรรมส่งท้ายปีจึงเป็นการให้นักเรียนเล่นเกมทายอาชีพจากสิ่งของที่ครูยกตัวอย่างขึ้น และก็การทำแมนดาลล้า เห็นได้ชัดเจนเลยว่านักเรียนสงบมาก แม้จะไม่ได้ให้นั่งสมาธิก่อนเริ่มกิจกรรมตามระเบียบวิธีที่ควรจะเป็น

 

     การสื่อสารในระหว่างที่ไม่ต้องพึ่ง Microsoft word กับ Projector ในการสั่งงานนักเรียน สื่อสารกันช้านิดหน่อย แต่ก็คุยกันรู้เรื่อง

     จนถึงตอนนี้เสียงยังไม่กลับมาเป็นปกติเลย ทั้งกินน้ำร้อน น้ำผึ้งผสมมะนาวผสมเกลือ ยาแก้อักเสพ ก็ยังไม่ดีขึ้น หวังว่าจะดีขึ้นก่อนเปิดเรียนนะ



     มีเรื่องที่น่ายินดีด้วยเช่นกันผมช่วยครูคณิตระดับชั้นประถมปลายทำสื่อสาระสนเทศไปส่งประกวด (CAI) ด้วยเวลาที่จำกัดมากๆ เลยพยายามใช้เครื่องมือที่ง่ายที่สุดนั้นคือ Powerpoint นั้นเองเขียน Visual Basic เล็กน้อยก็สร้างเกมคณิตศาสตร์เจ๋งๆได้แล้ว ซึ่งตัวเองก็พึ่งรู้ว่าทำแบบนี้ได้เช่นกัน แต่เพราะมีเวลาทำแค่สองวันปั่นแบบลวกมากๆ ภาษาอังกฤษเต็มไปหมด แต่ก็ชนะมาได้อย่างใสๆ เพราะไม่มีโรงเรียนไหนทำสื่อ CAI เป็นเลยแป๋วววว = =

     สัปดาห์นี้ก็ใช่ว่าจะไม่ได้สอนเลย ถึงไม่มีเสียงเราก็สอนได้ คณิตศาสตร์ ม.ต้นทำแบบฝึกหักอย่างเดียวเลยจ้า...

     ยังคงแบ่งความยากง่ายให้นักเรียนเลือกทำอยู่เช่นเคย แต่ลดคะแนนของข้อระดับยากลง เพื่อจะจูงใจให้นักเรียนที่ประเมินตนเองว่ายังไม่ค่อยแม่นหันมาทำข้อที่ง่ายขึ้น

     สิ่งที่เป็นปัญหาตอนนี้คือการไล่ระดับความยากง่ายหรือที่เรียกว่า scaffolding นั้นเอง และเป็นสิ่งที่สำคัญในขั้นต่อไป ในเรื่องการประยุกค์ใช้ความรู้ทางคณิตศาสตร์ที่ผมต้องการจะสอนนักเรียน เพราะเป็นเรื่องที่เข้าใจยากที่สุดและก็สำคัญที่สุดด้วยเช่นกัน

     จบปีนี้ด้วยงานเลี้ยงปีใหม่ ก็มีเรื่องเซอร์ไพร์ด้วยเช่นกัน มีนักเรียนมาเคาะประตูขอเข้าไปเล่นห้องวิทย์(พอดีวันนี้ผมไม่มีเสียงเลยไม่อยากให้เข้ามาเล่นเพราะเดี๋ยวจะต้องไล่ลงไปเข้าแถว) แต่ก็ไม่ได้ให้เข้ามา ถามว่าจะเข้ามาทำอะไรก็ไม่บอกด้วยสุดท้ายก็ไม่ได้เข้ามาเล่น

     แต่ปรากฎว่านักเรียนทำก๋วยเตี๋ยวลุยสวนมาให้ อีกคนก็ซื้อกระปุ๊กออมสินมาให้(พอดีเลยก็ลังจะเก็บเงินนักเรียนไม่เอาปากกา ไม้บรรทัดมาเรียน) ก็ตื้นตันนิดๆ เพราะเป็นนักเรียนที่กวนที่สุดและเรารู้สึกว่าเราเข้าใจเขามากที่สุด ถ้ามีอะไรให้ได้เราก็ให้

 

     นี้คือสภาพหลังจากที่นักเรียนกินจนอิ่มหน่ำสำราญแล้ว หลับกันหมดเลยจ้า ครูก็เช่นกันไม่ไหวแล้วหนีไปนอนตรงโต๊ะครู ปีใหม่นี้อิ่มแล้วทั้งของกินและความรู้สึก :D