Teach for Thailand - day 5: When I fail, it's because of myself

การสอบวินิจฉัยห้องสุดท้าย

พลังกาย 50 พลังใจ 30 ความรู้สึก 70

มี Alumni ของ Teach for Amarica ท่านหนึ่งเคยให้ โค้ดลับที่ไม่ลับมาท่องไว้ตลอดสองปี BFF วันนี้ได้เจอกับ F ตัวที่สองแล้ว Failure ความล้มเหลว ผมไม่สามารถที่จะควบคุมห้องได้ ห้องที่มีนักเรียน 50 คนมันช่างเหมือนสัตว์ร้ายที่ผมยังไม่สามารถปราบมันได้ และวันนี้ผมดันไปสู้กับมันด้วยมือเปล่าเสียนี้

ผมคาดหวังในห้องที่เก่งที่สุดจะเรียบร้อยที่สุด แต่ไม่ใช่เลยในวันที่ครูพี่เลี้ยงไม่อยู่ ผมจึงรู้ความจริงว่าผมยังรับมือกับนักเรียน ม.1 ไม่อยู่ มันทำให้เกิดคำถามและปัญหาขึ้นมาในใจว่า จะรับมือกับสถานการณ์นี้อย่างไร

ผมนึกถึงสภาวะนามธรรมที่พี่จอยเคยพูดถึง เรื่องการเปิดรับฟังสิ่งที่เกิดขี้นรอบตัว แม้แต่ความเงียบก็มีความหมายมากมาย ถ้าเราขาดการเชื่อมต่อกับนักเรียนไปแล้ว เราจะไม่สามารถส่งเสียงเข้าไปถึงในใจของเขาได้เลย เราไม่อาจที่จะไปนั่งในใจของเขาได้

กลับมาบ้านผมเลยขอใช้เวลาซักช่วงหนึ่งกลับบ้านของตัวเอง กลับสู่จิตใจของตัวเอง ผมฟังเพลงไปรู้สึกถึงความรักที่เปี่ยมไปด้วยเมตตาขึ้นมาเต็มเปี่ยม ซึ่งมานึกดูแล้วมันเป็นสิ่งที่ขาดหายไปเมื่อผมต้องสอนให้ได้ทันบทเรียนในแต่ละคาบ

สิ่งที่ได้ทำในวันนี้ 

1) ผมลองใช้รหัส Class and Yes ดูแล้วเด็กๆก็ดูมีความสุขดี ขำกับเสียง Yes แบบต่างๆ ใช้ได้แทบทุกห้อง แต่ต้องดูให้นักเรียนทำงานเสร็จด้วยในระดับหนึ่ง เพราะผมพบว่าเขาจะไม่วางมือจากงานถ้าเขายังทำไม่เสร็จเพื่อที่จะฟังครูผู้สอน

2) บัตรเข้าห้องน้ำ พอดีเดินไปเจอแผ่นไม้ดูดีหน่อยที่ไม่ได้ใช้ ผมจึงเอามาเขียนคำว่าห้องน้ำใน 3 ภาษา ไทย จีน อังกฤษ ไว้ให้นักเรียนใช้ขออนุญาติเข้าห้องน้ำ พอดีว่าในห้องมีนักเรียน 50 คนผมจึงอนุญาติให้เยอะหน่อย

3) วันนี้ในคาบแรกใช้เวลาเช็คชื่อนานไปหน่อย เลยเปลี่ยนวิธีเช็คชื่อเป็นถามว่าขาดใครแทน หรือถามถึงที่ว่างที่ไม่มีคนนั่งเพราะแต่ละห้องเรียนจะมีโต๊ะเก้าอี้พอดีกับจำนวนนักเรียน

สิ่งสำคัญที่ต้องทำเร่งด่วน คือ การรู้จักนักเรียนเป็นรายบุคคล หาจุดที่จะชนในแต่คนให้ได้ นักเรียนเกือบ 300 คน = = สู้ตาย

ต่อไปนี้ผมตั้งใจจะงดหนังกับการ์ตูนจนกว่าจะ Engage นักเรียนได้ทุกห้อง